انسان‌ها در طول هزاران سال در مورد زندگی خود اندیشیده‌اند، و همواره کوشش کرده‌اند آگاهی‌هایی نسبت به خویشتن خود و پدیده‌ای ناشناخته پیرامون خود به‌دست آورند. آنها از مجموعه آگاهی‌ها و تجربه‌ها زمینه‌های مطالعاتی جدیدی را ایجاد کرده‌اند. اما انسان خود، همواره موضوع علم بوده تا رفتارهای خود را نسبت به دیگران درک و تنظیم نماید. حاصل این مطالعات پیدایش علوم با محور ارزش‌های اخلاقی انسان است. لازمه زندگی گروهی انسان‌ها رعایت اصول اخلاقی است که به کمک روش‌های تربیتی رفتارهای پیچیده انسان را مطابق طبیعت و سرشت انسانی و مطابق با عقل تنظیم می‌کند. قرآن شریف یکی از روش‌های تربیتی کاربردی و پرفایده را تغافل (چشم‌پوشی) معرفی می‌کند. به‌کارگیری این آموزه در معاشرت‌های اجتماعی، خانوادگی، امور تربیتی، و مدیریتی آثار بسیار ارزنده دارد. این صفت پسندیده کرامت انسان را حفظ و از انحطاط و پیشروی به سمت فساد جلوگیری می‌کند. این مقاله به روش توصیفی - تحلیلی نگرش مثبت به افراد و برخورداری از احترام نفس را مطلوب همه افراد و احساس حقارت و کمبود شخصیتی را عامل هرگونه فساد و تباهی دانسته است. این نوشتار سعی در معرفی این اصل مهم تربیتی از نظر جایگاه، کاربرد دارد و در بخش دوم آثار آن بر افراد خانواده و جامعه و در بخش سوم پیامدهای عدم تغافل و عفو و همچنین بیان آسیب‌های تغافل و عفو نادرست می‌باشد.
خدایی, حوریه. (1400). آموزه تغافل، فرهنگ غالب قرآن در ارزش‌های اخلاقی انسان(1). دو فصلنامه علمی مطالعات اسلامی خانواده و زنان, 1(سال اول،شماره1،بهار و تابستان1400), 219-245.
MLA
حوریه خدایی. "آموزه تغافل، فرهنگ غالب قرآن در ارزش‌های اخلاقی انسان(1)". دو فصلنامه علمی مطالعات اسلامی خانواده و زنان, 1, سال اول،شماره1،بهار و تابستان1400, 1400, 219-245.
HARVARD
خدایی, حوریه. (1400). 'آموزه تغافل، فرهنگ غالب قرآن در ارزش‌های اخلاقی انسان(1)', دو فصلنامه علمی مطالعات اسلامی خانواده و زنان, 1(سال اول،شماره1،بهار و تابستان1400), pp. 219-245.
VANCOUVER
خدایی, حوریه. آموزه تغافل، فرهنگ غالب قرآن در ارزش‌های اخلاقی انسان(1). دو فصلنامه علمی مطالعات اسلامی خانواده و زنان, 1400; 1(سال اول،شماره1،بهار و تابستان1400): 219-245.
)