بازنگری در حقوق فقهی زنان (شیر و شیردهی) از دیدگاه قرآن و روایات، با بررسی تطبیقی دیدگاه مفسران و با محوریت آیه 233 سورة مبارکه بقره

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانش‌آموخته سطح سه،موسسه آموزش عالی کوثر

2 دکتری ادبیات عرب، مدرس حوزه و دانشگاه

چکیده

قرآن و روایات به‌عنوان مهم‌ترین و اساسی‌ترین تکیه‌گاه در معارف اسلامی، به موضوعات مختلف از مناظر و جهات متنوع پرداخته است. به‌گونه‌ای که تحقیق و تفحّص پیرامون موضوعات در این دو منبع ارزشمند و بکارگیری روش‌های فهم و کاوش در متون تفسیر منجر به درک عمیقی از آموزه‌های دینی می‌گردد. این پژوهش که روش توصیفی- تحلیلی گردآوری شده در صدد آن است که با مدد قرآن و روایات معتبر به یکی از موضوعات چالشی در جامعه امروز پرداخته و به شکل تطبیقی دیدگاه‌های مفسرین فریقین را در اینباره بررسی‌ نموده و نقاط اشتراک و افتراق نظرات آنان را با هدف تقریب مذاهب به‌دست آورد. آنچه در این نوشتار حاصل آمد؛ طبق نص صریح قرآن و روایات، حداکثر طول مدّت شیردهی، دو سال تمام می‌باشد و مفسران شیعه و سنی در موارد؛ طول زمان شیردهی، عدم وجوب اتمام دورة شیردهی، تأمین مایحتاج زن، پرداخت اجرت عادلانه به دایه، سی‌ماه بودن دوران حمل و از شیر گرفتن نوزاد، عدم زیان و ضرر والدین در امر شیردهی، شیردهی با هم توافق داشته و تنها در دو موضوع تعیین خطاب آیه به مادر یا پدر و پرداخت مزد به دایه در دوران طلاق با هم اختلاف دارند.

کلیدواژه‌ها