حریم خصوصی زوجین از منظر فقه اسلامی و اسناد و معاهدات بین‌المللی

مساله حریم خصوصی به‌ عنوان یک اصل بنیادین و اخلاقی، اهمیت و جایگاه ویژه‌ای دارد؛ تا حدی که می‌توان آن را در زمره مهم‌ترین، موضوعات حقوق بشری قرار دارد. حـریم خصوصی انسان‌ها، در جوامع گوناگون با فـرهنگ‌های متفاوت، همواره تکریم و حمایت شده است، این اصطلاح‌ علی‌رغم‌ پیشینه‌‌ای‌ طولانی، به صورت چنین واژه‌ای مـرکب، اصـطلاحی نوظهور است‌ که‌ در‌ گستره فقه و حقوق سابقه‌ا‌ی کوتاه مدت دارد. اسناد و معاهدات بین‌المللی مربوط به خانواده و هم‌چنین سازمان بین‌المللی مربوط به آن، تاثیر زیادی در گفتمان‌سازی، جریان‌سازی و فرهنگ‌سازی دارند و از طرف دیگر، اسناد و معاهدات بین‌المللی بر قوانین و حقوق داخلی ایران مربوط به زنان و خانواده، تا حدودی تاثیر قابل توجهی داشته است بـا تتبع در منابع فقهی (کتاب، سنت، آرای فقهاء) و اسناد و معاهدات بین‌المللی و تمسک به آراء حقوق‌دانان بین‌المللی و داخلی کشور، می‌توان مصادیق حریم خصوصی زوجین را شناسایی کرده و به تحلیل اسناد و معاهدات بین‌المللی از منظر فقه اسلامی و حقوق داخلی ایران پرداخته و تفاوت‌های موجود در فقه اسلامی و اسناد و معاهدات بین‌المللی را مورد بررسی قرار داد؛ از این جهت که دولت‌ها، اسناد و معاهدات بین‌المللی را باید به طور مطلق و کلی بپذیرند یا بهصورت مشروط و در چارچوب که در مورد پذیرش آن، توافق کرده‌اند به آن عمل کنند.در فقه اسلامی مصادیق حریم خصوصی زوجین با مستندات آن، بیان شده است و در صورت تزاحم با حقوق زوجیت؛ این حق، محدود یا نقض می‌شود. بدین جهت که در فرض تزاحم حق اهم با معیار تحکیم و مصلحت خانواده، عنوان اهم مقدم خواهد شد ولی در اسناد و معاهدات بین‌المللی به طور عمومی اشاره به غیر قابل تعرض بودن حیثیت و حریم شخصی افراد شده است و همین امر موجب جامعیت دین اسلام در تمام زوایای زندگی بشری شده است.